Log in

Jeroen Horrevorts is docent bij de Dutch Filmers Academy.

 

“Ik geef met heel veel plezier les op de NAVB. Wat ik vooral heel mooi vind, is dat ik ze in het eerste jaar meekrijg en ze echt zie ontwikkelen als mens. Dat zie je vervolgens ook terug in hun werk. Ieder jaar wordt er weer een nieuw blik studenten opengetrokken met allemaal hun eigen verhalen. Doordat ze steeds meer zelfvertrouwen krijgen, krijgen hun verhalen ook steeds meer een platform. Als een student daar echt iets uithaalt is dat voor mij echt een cadeautje.” 

In zijn werk voor de NAVB herkent Jeroen ook veel van zichzelf. Zijn carrière startte hij niet als maker in de filmindustrie. Hij ging in diverse functies aan de slag. Hij werkte onder andere als Reporter voor Amsterdam FM. Toen merkte hij dat hij echt een verhalenmaker wilde zijn. Als hij op pad moest voor een quote werd dat een detailbeschrijving van de ruimte en bleef het nooit bij die ene quote. Daarom besloot hij zich aan te melden bij het Sint Lukas Brussel waar hij Audiovisuele Kunsten studeerde, daar viel alles op zijn plek.

“De filmsector trok mij altijd wel aan, maar ik dacht altijd dat alleen mensen die vanaf hun 13e met een camera rondliepen echt kans maakten om op de academie terecht te komen of naam te maken in de filmsector. Op de academie kwam ik erachter dat dat niet zo hoeft te zijn. Wat ik daar vooral geleerd heb, is verhalen vertellen die echt raken. Daarom houd ik me in mijn huidige werk ook graag bezig met waargebeurde verhalen.” 

Na de kunstacademie kwam Jeroen terecht bij VERS. Een Nederlands makercollectief waar hij jarenlang deel van uitmaakte en zelfs voorzitter van is geweest. Met gelijkgestemden organiseerde hij allemaal film gerelateerde activiteiten. Hier startte hij ook De Ontmoeting in samenwerking met Cinecrowd. Dit is vandaag de dag nog steeds een vaste waarde binnen de Nederlandse Filmwereld.

De belangrijkste fout die hij gemaakt heeft is, als leerling te lang twijfelen aan zichzelf. “Ik mocht pas mijn stem verheffen tot ik dacht dat ik wat toe te voegen had. Een heel groot ding van het vak is ook mentaal; vertrouwen scheppen in jezelf als maker. Daardoor wel kritisch zijn, maar wel aan de gang blijven. Zorg dat je jezelf niet blokkeert. Anders zou ik nu niet zijn waar ik ben. Ik mag me elke dag met verhalen bezighouden en mooie dingen creëren. In het lokaal, maar ook nog steeds zelf als maker.”

En waarom hij een opleiding aan de NAVB zou aanraden?

“Bij de NAVB proef ik iets terug van hoe ik zelf ben opgeleid. Dat is dat studenten hier echt als allround filmmaker worden opgeleid. Door alles wat je aangeboden wordt, ontdek je wie je zelf bent als maker. Die vrijheid om te ontdekken en te maken, is heel waardevol. Als ik iemand spreek, die al heel specifiek één ding wil leren, zeg ik ook eerder dat je beter terecht kunt bij een andere school. Als je denkt: ”Ik wil iets met film, maar ik weet nog niet wat”. Dan ben je bij de NAVB echt op de goede plek.”